Barbro Lindgren, Opowiastka o staruszku i psie

Barbro Lindgren, Eva Eriksson, Opowiastka o staruszku i psie

Wydawnictwo Zakamarki 

Okładka twarda 

Ilość stron 36

Nie wiedziałam, a ta książeczka została napisana w 1986 roku i jest uważana za klasykę (choć faktycznie jedną z tych mniej znanych). Doczekała się nowej ilustrowanej edycji i bardzo dobrze, bo to bardzo ważna opowieść, dla młodszych i tych nieco starszych.

Mały staruszek jest zawsze sam i czuje się niechciany. Ludzie go nie lubią, mimo że jest bardzo miły i uprzejmy. Zawsze znajdują w nim coś, co im się nie podoba (od kapelusza czy wzrostu po wygląd), co powoduje, że jest bardzo samotny i przez to smutny. Ale pewnego dnia w jego życiu pojawia się przyjazny pies…

Poważnie, nie mam nic przeciwko przyznaniu się, że zbierało mi się na płacz i podczas lektury miałam cały czas gulę w gardle. To jedna z najważniejszych książek dla dzieci na mojej półce. Również zawiera piękne ilustracje, które doskonale pasują do tekstu.

Wspaniała, głęboka historia, idealna do czytania dzieciom lub do samodzielnego odkrywania. Najlepsze są zawsze te, które są przeznaczone dla czytelników w każdym wieku i to jest jedna z takich właśnie historii. Uniwersalna. Ponadczasowa. 

Czuję, że nikt już nie pisze takich książek dla dzieci. Niesprawiedliwość i samotność są prawdziwe w codziennym życiu, ale trudno o nich rozmawiać z dziećmi. Moje serce pęka z powodu Małego Staruszka i chciałabym wychować dzieci, które zrobią, co w ich mocy, aby pomóc prawdziwym ludziom takim jak on, kiedy tylko będzie to możliwe. Myślę, że ta książka to świetny sposób na rozpoczęcie dyskusji o byciu miłym i serdecznym dla otaczających nas ludzi.