L.M.Alcott, Ośmioro kuzynów

L.M.Alcott, Ośmioro kuzynów 

Wydawnictwo MG 

Okładka twarda 

Ilość stron 400 

Kiedy tylko dostałam egzemplarz książki „Ośmioro kuzynów” wprost nie mogłam się doczekać, aby ją przeczytać. 

Po śmierci ojca osierocona Rose Campbell zostaje wysłana do ciotek i czeka na nowego opiekuna, wujka Aleca. Wujek Alec, kiedy już przybył, okazuje się być ekscentrykiem ignorując większość rad ciotek, a także wszelakie konwencje społeczne. Każe chodzić Rose Bez gorsetów chce by ćwiczyła i wdychała świeże powietrze! A pod jego skrzydłami, wraz z pomocą siedmiu hałaśliwych kuzynów, Rose z bladego cienia wyrasta na dziewczynę o zdrowiu i witalności.

Ach, cóż to była za piękna lektura. Eksperymenty wujka Aleca z wychowywaniem młodej dziewczyny były przyjemne do czytania. Świetnie się bawiłam 

Alcott ma wiele opinii na temat tego, co jest dobre, a co złe dla młodych ludzi. Niektóre z wyczucia mody, które zaleca Alec, rozważylibyśmy dzisiaj zdrowy rozsądek (jak rezygnacja z gorsetów i posiadanie wystarczająco luźnych ubrań, aby swobodnie się w nich poruszać). Niektóre wady, od których jej bohaterowie próbują się odwrócić, mogą brzmieć śmiesznie dla współczesnych uszu (jak slang. A może to ten slang w tamtych czasach jest teraz akceptowalny).

Alcott często używa przymiotników „dobry, staromodny” i jest to właśnie dobra, staromodna opowieść. Poprzez „igraszki” i „zadrapania”, łagodne napomnienie i uczenie się przez doświadczenie młodzi ludzie wzrastają i rozwijają dobry charakter.

To była cudowna książka o wielkim uroku. Miała wiele zwrotów akcji, które mnie zaskoczyły, a postacie były urocze. Podobała mi się niekonwencjonalność, jaką było leczenie wujka Aleca. Bardzo wyjątkowa, przyjemna lektura. I oczywiście w pięknym wydaniu. Ląduje na mojej półce i mam nadzieję, że kiedyś do niej powrócę.