Jane Austen - Perswazje // Emma

Jane Austen, Perswazje 

Liczba stron 256 

Pomimo urody, dobroci i niezwykłej delikatności Anna Elliot wciąż jest samotna, żyje „przy rodzinie”. Jako młoda dziewczyna, pod wpływem perswazji i dobrych rad, zerwała zaręczyny z kapitanem marynarki Fryderykiem Wentworthem. Ten, zraniony i pełen żalu, wyruszył na morze. Przez wiele lat nie mieli ze sobą żadnego kontaktu… Ale czy można całkowicie wyrzucić z pamięci wielką miłość? I czy czas zmienia ludzi tak, że nic już do siebie nie czują?

Jane Austen nigdy mnie nie zawodzi! Po raz pierwszy przeczytałam tę książkę, a ponieważ jest to jedna z jej mniej popularnych powieści, nie wiedziałam, czego się spodziewać. Jednak szybko dałam się wciągnąć w historię i poczułam wszystkie emocje Anny, jakby były moje. Naprawdę podobało mi się to, że w przeciwieństwie do innych powieści Austen, które czytałam, ta koncentruje się na utraconej miłości i tym, jak z biegiem czasu ludzie zmieniają się w pewien sposób, ale pozostają tacy sami pod innymi względami. Anna i Kapitan Wentworth nie są moimi ulubionymi postaciami z Austen, ale nadal bardzo podobało mi się to, jak musieli stawić czoła wielu przeszkodom, zastanowić się i dojrzeć, zanim osiągnęli szczęśliwe życie. Moja jedyna skarga jest taka, że chciałabym dowiedzieć się czegoś więcej o kapitanie, abym mogła poczuć do niego miłość z taką samą siłą jak Anna.

.

Jane Austen, Emma

Liczba stron 480 

Emma Woodhouse mieszka z ojcem na angielskiej prowincji. Chociaż sama nie zamierza wyjść za mąż, próbuje swoich sił jako swatka. W sprawach serca jednak nie wszystko da się przewidzieć. Może z konwencjonalnych gestów, grzeczności przewidzianych etykietą, ukradkowych spojrzeń zostaną odczytane prawdziwe intencje? Jak to w komedii omyłek bywa...

Emma jest jedną z - jeśli nie moją absolutną - ulubioną powieścią Austen. Naprawdę nie słyszałam wcześniej zbyt wiele o tej powieści, ponieważ nie jest to jedna z popularniejszych powieści Austen.

Interesujące w tej książce jest to, że Emma nie da się lubić z kilku powodów. Jest naiwna i wyjątkowo samolubna. Próbuje kontrolować sytuacje tak, by przynosiły jej korzyści. Ale myślę, że poza tym wszystkim Emma ma dobre serce i dobre intencje. W całej powieści uczy się, aby wzrastać jako osoba, co moim zdaniem jest niezwykle ważne w rozwoju każdej postaci. Całkiem lubię Emmę, bo widzę błędy, które popełniła.

Przede wszystkim uważam, że Emma jest doskonałym przykładem wyjątkowego dowcipu Jane Austen. Uwielbiam humor w tej powieści. Uważam, że niektóre z jej powieści, takie jak Opactwo Northanger, są bardziej parodystyczne, w których humor jest bardziej subtelny i dlatego nie trafia w szczery dowcip, z którego znana jest Austen. Nigdy przez milion lat nie spodziewałem się, że będę głośno chichotać, czytając książkę wydaną na początku XIX wieku. 

Obie książki to seria Klasyka w jedwabiach, którą jestem z zachwycona  i bardzo dziękuję wydawnictwu Świat Książki za udostępnienie ich do  recenzji ;)