B.A. Shapiro, Fałszerka obrazów

B.A. Shapiro, Fałszerka obrazów

Wydawnictwo LeTra  

Okładka miękka 

Ilość stron 300

Do czego zdolna jest młoda, aspirująca artystka, której zaoferowano solową wystawę w prestiżowej galerii, w zamian za stworzenie wiernej kopii jednego obrazu? Zwłaszcza kiedy okaże się, że chodzi o duplikat arcydzieła Degasa, zaginionego ćwierć wieku wcześniej w spektakularnej, nigdy nierozwiązanej sprawie największej kradzieży dzieł sztuki w historii Stanów Zjednoczonych?... Do samego końca trzymająca w napięciu historia o tym, czego nie widać na pierwszy rzut oka.

.

szczególnie lubię fikcję, która w jawny sposób wiąże się z prawdziwymi ludźmi lub wydarzeniami. Elementy fikcyjne można wykorzystać do wypełnienia nieuniknionych luk w zrozumieniu wydarzenia lub zachęcenia czytelników do zastanowienia się nad motywacjami zaangażowanych osób lub alternatywnymi scenariuszami, które mogły się rozegrać.

Zainteresowanie B A Shapiro prawdziwym napadem na galerię sztuki i to, co mogło się stać ze skradzionymi obrazami, odrzuciło jej kreację obsady i fikcyjnej fabuły Fałszerki obrazów. Jej zainteresowanie tematyką – rabunkiem, fałszerstwem sztuki i ludźmi zamieszkującymi świat sztuki – przełożyło się na barwne i szczegółowe fragmenty opisowe.

Niektóre opublikowane streszczenia nazwały go „thrillerem literackim” – to nie jest thriller. Jest to bardzo zabawna zagadka z dużą ilością romansu i dramatu, ale moim zdaniem brakuje jej napięcia wymaganego do osiągnięcia statusu thrillera.

Odważna i zdecydowana Isabella Stewart Gardner była dla mnie zdecydowanie najjaśniejszą gwiazdą powieści. Fikcyjna charakterystyka tej historycznej bostońskiej tożsamości wzbudziła moje zainteresowanie do tego stopnia, że ​​szukałam dodatkowych informacji o życiu i wyczynach Gardner — kobiety na długo przed jej czasem.

„Fałszerka obrazów” B A Shapiro bawiła mnie, jednocześnie poszerzając moje uznanie dla ekscytującego okresu w historii i ludzi, którzy go ukształtowali. Świetna historia.