Maria Dąbrowska, Noce i dnie

Maria Dąbrowska, Noce i dnie

Świat Książki 

Okładka miękka 

Ta czterotomowa powieść została opublikowana w latach 1932-1934. Ale dzięki wydawnictwu Świat Książki  mogłam znów przenieść się w ten cudowny świat i postawić to piękne wydanie na półce. 

Akcja zaczyna się w latach 80. XIX wieku, ale autorka za pomocą zabiegów retrospektywnych „cofa” ją do czasów powstania styczniowego, a kończy w momencie wybuchu I wojny światowej.

„Noce i dnie” to powieść rzeka będąca sagą rodzinną, przesycona autentyzmem. Ciekawa w tej powieści jest niezwykle przemyślana kompozycja. A pisarka zachowała dystans. Niektóre sceny opowiedziane zostają z niezwykle bliskiego planu, z pełną drobiazgowością; inne potraktowane są ogólnikowo jakby z dalszego planu. Pierwszy tom zawiera 14 lat z życia bohaterów, natomiast drugi tylko dwa lata. 

Powieść przedstawia rozwój bohaterów, którzy stają się odzwierciedleniem rozwoju społeczeństwa, to w nich odnajdujemy echa tego, co się dzieje w narodzie. Na uwagę zasługuje także język powieści - klasyczny, przejrzysty i zindywidualizowany ( każdy z bohaterów mówi w swoim styli?m, ma ulubione powiedzonka). 

Sposób przedsstawienia rzeczywistości, którą  Dąbrowska stosuje w tej powieści, można porównać do tego. którym posługują się filmowcy - niektóre sceny opowiedziane zostają z niezwykle bliskiego planu, z pełną drobiazgowością; inne potraktowane są ogólnikowo, jakby z dalszego planu.  Pierwszy tom zawiera 14 lat z życia bohaterów, podczas kiedy drugi  obejmuje tylko okres dwuletni. 

W "Nocach i dniach" można wyróżnić trzy płaszczyzny:

•obyczajowa

Małżeństwo Barbary i Bogumiła nie jest małżeństwem dopasowanym. To zupełnie inne osobowości. Barbara jest osobą zmienną i humorzastą, świat stanowi dla niej zagrożenie, którego nie potrafi zrozumieć i 

opanować. Życie nie jest źródłem radości, ale wiecznych utrapień. Bogumił jest natomiast człowiekiem otwartym na świat, ekstrawertycznym, który potrafi znaleźć przyjemność w swoim życiu. Mimo wszystkich różnic Niechcicowie potrafią znaleźć kompromis i razem pokonują przeciwności losu. 

•historyczno-społeczna

Historia jest jedną z bohaterek tej powieści. Losy postaci pozostają w ścisłym związku z losami Polski. Obydwoje Niechcicowie starają się przekazać swoim dzieciom poczucie przynależności narodowej. 

•egzystencjalna (filozoficzna)

Głównymi bohaterami są Barbara i Bogumił Niechcicowie reprezentujący zupełnie inne światopoglądy. Życie Bogumiła podporządkowane jest pracy i dzięki niej odnajduje on sens istnienia i ukojenie. Barbara jest przytłoczona życiem, którego nie traktuje jako daru, ale dopust boży. Nie rozumie fascynacji męża, nie potrafi odnaleźć harmonii świata. Przez wiele lat uważa, że wieś nie jest miejscem dla niej i dzieci, ze zasłużyła na lepszy los. 

Piękna książka, wspaniała opowieść o życiu i miłości. Bardzo prawdziwi bohaterowie, z którymi czytelnik zżywa się z każdym kolejnym rozdziałem. Z przyjemnością jeszcze raz sięgnęłam :)