Catherine Wilkins, Klub przyjaciół nie do pary

Wydawnictwo Wilga 

Liczba stron 240

Okładka miękka 

 

Czytałam wiele zabawnych książek dla nastolatków o przyjaźni i odnajdywaniu siebie. Chociaż są niezwykle zabawne i odpowiednie dla czytelników szkół średnich, często zawierają tylko dziwne sceny lub odniesień. Jednak Catherine Wilkins z powodzeniem wypełniła tę lukę na rynku. Klub przyjaciół nie do pary ma taki sam klimat jak wszystkie te śmieszne książki dla nastolatków, ale zawartość jest w pełni odpowiednia dla dziewcząt w przedziale wiekowym 11-13 lat.

 

Bohaterkami książki są Grace i Erin. Dziewczyny bardzo różnią się od siebie – Grace jest bogata, piękna, ma swój własny fanklub złożony z koleżanek ze szkoły; Erin mieszka w mieszkaniu, które jest wielkości sypialni Grace, nie dba o wygląd i modę (nazywają ją „wielka brew”), właściwie nikt w szkole się nią nie interesuje. Dziewczyny łączy jedno: miłość do literatury, a zwłaszcza do Charlotte Bronte. Z inicjatywy nauczycielki angielskiego tworzą coś na kształt dwuosobowego klubu, w którym ćwiczą się w pisaniu.

 

Historia jest w dużej mierze opowiedziana poprzez wpisy do pamiętników dwóch dziewcząt, wraz z kilkoma e-mailami i próbkami ich twórczych działań. Wybór dwóch takich przeciwstawnych postaci z pewnością stanowi ciekawą lekturę z dużym potencjałem.

 

Catherine Wilkins w błyskotliwy sposób przygląda się dostosowywaniu się do życia ; radzenie sobie z takimi kwestiami jak zazdrość i zdrada. 

 

Jeśli szukasz mniej rażąco zabawnej, ale wciąż lekkiej i podnoszącej na duchu opowieści o przyjaźni to będzie doskonała pozycja. 

 

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu!