Egzemplarz recenzencki - Ewa Nowak, Moja Ananke

Liczba stron: 275

Oprawa: miękka

„Wszystko, tylko nie mięta”, „Diupa”, „Krzywe 10” czy „Ogon Kici” – książki, na których się wychowałam. (Dziękuję za dobrze wyposażoną bibliotekę). Obok Ewy Nowak kształtowały mnie także Małgorzata Musierowicz, Krystyna Siesicka, Marta Fox,  a „słoneczniki” Snopkiewicz zajmują szczególne miejsce w moim sercu. Tak ogromną miłością zapałałam do literatury polskiej, że postanowiłam pójść na filologię polską. Dzisiaj moje marzenie się spełnia i za chwilę zostanę Panią Magister. 

Ale wróćmy do tematu. Książka „Moja Ananke” miała premierę 16 czerwca. Otrzymałam ją nawet kilka dni wcześnie, jednak inne zobowiązania (w tym sesja) nie pozwoliły mi na przeczytanie. Na szczęście, zdążyłam się ze wszystkim uporać i teraz chcę podzielić się z Wami moimi wrażeniami.

Bohaterką powieści jest Jagoda. Nastolatka, która ma kochających i wyrozumiałych rodziców, a także brata, który chwali się nią przed znajomymi. Dziewczyna nie sprawia kłopotów, dobrze się uczy, jest inteligentna, mądra i rozsądna. W przyszłości chce zostać psychiatrą, a jej konikiem jest biologia. Wszystko jest poukładane i na swoim miejscu. Do momentu, kiedy Jagoda dowiaduje się, że jest w ciąży.

Za książkami Ewy Nowak wprost przepadam. Autorka porusza w nich problemy, z którymi borykamy się na co dzień. Tutaj – ciążę nastolatki. Dodatkowo narratorką czyni Jagodę, której oczami oglądamy całą sytuację w jakiej się znalazła. Próbuje sobie wszystko wyjaśniać i zrozumieć prowadząc małe psychoanalizy. Bo przecież dorastanie wcale nie jest łatwe. Zresztą, jak całe życie. Dodatkowo nie wiemy, kiedy w nie wkroczy Ananke i zacznie mieszać.

Bardzo duży plus stawiam rodzicom Jagody, którzy cały czas ją wspierają, są wyrozumiali i czuli. Nie potępiają jej, nie patrzą krzywo, nie wyrzucają z domu, nie zostawiają w potrzebie, nie traktują jak kogoś gorszego. Rozmawiają z nią i dają nadzieję na lepsze jutro.

Książkę szybko pochłonęłam. Napisana została bardzo lekkim piórem. Uważam, że tę pozycje powinni przeczytać, zarówno nastolatkowe, jak i ich rodzice. Aby zrozumieć sens rozmów i czym jest miłość rodzicielska. To bardzo mądra historia o miłości, więzach rodzinnych, akceptacji. Porusza także tematy filozoficzne i psychologiczne. 

Serdecznie polecam.

Za egzemplarz recenzencki dziękuję:

Buziaki,

Paulina