Julie Bogart, Szkoła w domu

Wydawnictwo Literackie

Okładka miękka

Liczba stron 

 

Literatura dla rodziców pochłonęła mnie całkowicie. Z chęcią sięgam do tej tematyki i choć nie każda trafia w mój gust oraz przekonania to z każdej zawsze można wyciągnąć jakąś mądrość. Albo sposób na dzieciaczka ;) 

 

Przeczytanie książki Julie Bogart „Szkoła w domu” jest jak spotkanie z przyjacielem. Wyładowujesz wszystkie swoje zmartwienia, nadzieje i lęki. Julie odpowiada: słyszę cię, byłam tam przeżyłam to i zobaczymy co da się zrobić. I tak jak w przypadku znajomych, możesz nie zgadzać się z niektórymi szczegółami książki, być może sugerowane ćwiczenie to coś, co nie zadziała. w porządku, ale na pewno zmusi do myślenia. Może po podjęciu stwierdzeniu, że dama aktywność lub metoda nie są dla Ciebie, wymyślisz coś innego, co Cię ekscytuje i będzie pasować  dla Twojej rodziny. To jest kluczowy punkt tej książki.

 

                Jak dla mnie ta publikacja jest bardziej skoroszytem. Kontynuowałam podkreślanie fragmentów , zakreślanie cytatów i robienie notatek na marginesach. Wchodziłam w interakcję z książką, aby wspaniałe koncepcje, o których pisano, będę mogła kiedyś  wykorzystać w naszym domu.

 

„Dorośli próbują. Używamy stopni, małych statuetek i deserów lodowych, żeby zachęcić dzieci do czytania, rozbioru logicznego zdań i gry na pianinie. Tymczasem te same dzieci wytrwają pięć godzin w palącym słońcu, trenując rzuty za trzy punkty, aby pobić swój życiowy rekord. Nie oczekując żadnej nagrody prócz satysfakcji”.

 

Autorka  przedstawia pomysły, opowiada anegdoty z własnej rodziny i dzieli się tym, czego się nauczyła. Czytając, możesz rzucić okiem na podróż jej rodziny do nauki w domu, które zawiera zarówno błędy, jak i sukcesy. Możesz zobaczyć sukcesy, które zdarzają się pomimo nie przestrzegania tego, co „należy”.

 

Autorka przytacza cztery sposoby uczenia się : ciekawość, współpraca, kontemplacja i świętowanie. Wyjaśnia, jak wykorzystać te koncepcje, aby przynieść radość w nauce i umożliwić naturalne przetwarzanie informacji.

 

W książce Podano kroki i przykłady, jak wprowadzić te wytyczne w życie. Zasady te nie są specyficzne dla żadnego programu nauczania ani filozofii edukacyjnej, nie dotyczą nawet nauczania w domu. Mogą być używane z dowolnym stylem uczenia się.

 

Julie podaje praktyczne sposoby zastosowania omawianych przez siebie koncepcji, takich jak popołudniowa herbata poetycka, dyskusje matematyczne i tworzenie ściany pytań.

 

                W tej książce znajdziecie istotne przemyślenia na temat oficjalnego systemu edukacji, wnikliwe uwagi dotyczące dziecięcej duszy, przepisy na twórcze spędzanie wspólnego czasu, a także bardzo konkretne porady i pomysły:

- Jak urządzić kącik plastyczny, który zawsze będzie gotów dla małych artystów?

- Czym podsycić zapał dzieciaków i jak go nie ugasić?

- Jak wprowadzić magię do edukacji?

- Do czego inspirują kreskówki?

- Jak wykorzystać gry wideo do nauki mitologii, a Star Treka – do językoznawstwa?

 

Julie daje praktyczne mądrość i rady. Pomaga uwolnić się od nieistotnych rzeczy, odzyskać wizję i skupić się na właściwej drodze. Końcówka książki była nieoceniona, pomaga dotrzeć do korzeni tego, co jest nie tak w twojej szkole domowej i jak możesz to naprawić. To moja pierwsza książka o edukacji domowej i przyznać, że ja moje dzieci bardzo kocham i zrobiłabym dla nich wszystko, jednak chyba nie zdecydowałabym się na taki sposób nauki :) Lubie swoją przestrzeń i czasem też trzeba odpocząć od siebie. 

 

Ta książka jest dla każdego, kto ma dziecko. Pomysły i sugestie dotyczące zachęcania dzieci do nauki są cenne i łatwe do wdrożenia. Jest też wiele zachęty w czasach, kiedy ku przerażeni, edukacja wydaje się taka przyziemna i ponura. Polecam to uczniom w domu, szkołom publicznym i prywatnym. 

 

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu!