Mario Puzo, Ostatni don

Tytuł oryginału: The Last Don

Wydawnictwo Albatros

Liczba stron: 512

Okładka: miękka

„Podczas chrzcin swoich wnuków Domenico Clericuzio, głowa najsilniejszej amerykańskiej rodziny mafijnej, podejmuje decyzję o zalegalizowaniu swojej działalności. Chce, by jego krewni stali się uczciwymi obywatelami. Wkrótce jednak musi spojrzeć prawdzie w oczy – krwawe wydarzenia z przeszłości odcisnęły na członkach rodu zbyt silne piętno. O powrocie do „normalności” nie może być mowy.”

Kiedy już ktoś przeczytał „Ojca chrzestnego” autorstwa Mario Puzo będzie się doszukiwał podobieństw w każdej kolejnej książce pisarza. Wydaje mi się, że w ten czy inny sposób będą przypominać poprzednika. 

„Ostatni don” utrzymuje podobieństwo niemal do końca. Podobne elementy fabuły pojawiają się w całym tekście. Główny bohater, podobnie jak Michael Corleone, próbuje uciec od kryminalnej działalności swojej rodziny. Jednak na plus mogę zaliczyć przeniesienie się w świat filmu i prosto do Hollywood. 

Podobnie jak „Ojciec chrzestny”, „Ostatni don” jest wypełniony krwawymi wojnami i szokująco sadystycznymi aktami zemsty. Podobnie jak Corleone, Clericuzio wolą hazard od narkotyków, ponieważ narkotyki są „zbyt niebezpieczne”. W obu książkach kluczem fabularnym pozostaje zamordowanie policjanta. W obu opowiadaniach jeden z zięciów Dona musi zostać usunięty. Co najlepsze, posunęłam się do tego stopnia, że wyobraziłam sobie  postacie z „Ostatniego dona” grane przez aktorów z filmu „Ojciec chrzestny”. Jednak mnie takie podobieństwa nie przeszkadzają i tę książkę również czytało mi się bardzo przyjemnie. Chociaż o coś troszeczkę nowego autor mógł się postarać.

Początkowa część jest trochę nudna. Autor stara się opisać bardzo dokładnie i szczegółowo  naturę każdej postaci. Czułam się tak jakbym czytała wiele opowiadań. Jednak gdy te opisy się skończą czytelnik może poruszać się swobodnie po lekturze, która mnie osobiście zaciekawiła.

Za książkę dziękuję Wydawnictwu!