Flesz książkowy #9

Katy Evans, Ladies man

„Tahoe Roth to najlepszy przyjaciel Malcolma Sainta. Człowiek o twarzy anioła i duszy diabła. Ten facet, którego jedno spojrzenie powoduje przyspieszone bicie serca, seks traktuje jak lekarstwo na wszystko. Gina jest piękną dziewczyną, która w obecności Tahoe woli być ostrożna. Kiedyś ją odrzucił, a ona odrzuciła jego. Oboje czują się rozbici. Wygląda na to, że tych dwóch części nie można już ze sobą połączyć. Choć czują do siebie niewiarygodną chemię i fantazjują o sobie bez opamiętania, pozostają jedynie przyjaciółmi. W końcu Gina uświadamia sobie, że jedyny facet, którego pragnie to uparty i niedostępny Tahoe Roth.”

Dawno nie czytałam tak beznadziejnej książki. Owszem Tahoe nawet mi się podobał. Typowy playboy, ale w pozytywnym znaczeniu, bo po prostu wzbudza sympatię. Ale Gina mnie rozwaliła na łopatki. Zachowywała się jak nastolatka, dla której tylko ważny jest wygląd. 70 % książki zajmują jej zachwyty nad Tahoe, jaki to on nie jest seksowny, a przez  resztę zastanawiała się nad swoim wyglądem i to, że budzi się w nocy, aby poprawić makijaż, żeby przypadkiem chłopak jej nie zobaczył bez. Co proszę???

Niby jest to książka z elementami erotyki, ale coś autorce nie wyszło. Bo przez całą powieść samego seksu nie mamy w ogóle, natomiast pod koniec książki, wręcz się wylewa. Mam wrażenie, że był pomysł, ale nie do końca przemyślany i niewykorzystany. Książkę przeczytałam w jeden wieczór, jest lekka i nic oprócz tego nie wnosi. Dlatego jeśli macie ochotę na coś odmóżdżającego to jak najbardziej mogę polecić. Jednak nie sądzę, że zapamiętacie ją na dłużej. Jedyne, co mi się podobało to okładka. 

*

M. Leighton, Jesteś moim zawsze

„– Dobranoc, księżycu. Gwiazdki, dobranoc – mamroczę, dotykając palcami niewielkiego okienka. – Dobranoc, świetliki, przylećcie znów rano. Ta książka nie jest baśniowym romansem. To podróż pełna cierpienia i straty, nadziei i szczęścia. Jest zarówno boleśnie tragiczna jak i niesłychanie piękna. To historia miłosna. Opowiada o prawdziwym uczuciu – takim, które dostrzega Cię w nocy i tuli, gdy płaczesz. O miłości, z której nie chcesz zrezygnować i odpuścić – takiej, o której wszyscy marzą, ale tylko nieliczni ją znajdują. Oto nasza historia. Prawdziwa opowieść o łączącej nas miłości.”

To taka niepozorna książka, po której człowiek nie spodziewa się, aż tak ogromnego zmiażdżenia. Czytałam z zapartym tchem. Przepiękna, rozwalająca na łopatki historia o miłości, która wystawiona jest na ogromną próbę. Każda strona przesiąknięta jest mnóstwem emocji, bólu, cierpienia, ale też radości i cudu.

Tak naprawdę to historia o mnie. Bo doświadczenia życiowe autorki i moje są takie same. Dlatego jeśli myślicie, że książki są fikcją to nie jest to prawda (chyba, że fantasy). Samo życie to najlepszy scenariusz do tworzenia powieści. Dla mnie bomba, chociaż wiem, że nie każdemu przypadnie do gustu. 

*

Colleen Hoover, It ends with us

„Lily Bloom zawsze płynie pod prąd. Nic dziwnego, że otworzyła kwiaciarnię dla osób, które… nie lubią kwiatów, i prowadzi ją z pasją i sukcesami. Gdy poznaje przystojnego lekarza Ryle’a Kincaida i rodzi się między nimi wzajemna fascynacja, Lily jest przekonana, że jej życie nie może być już lepsze.

Tak mogłaby skończyć się ta historia. Jednak niektóre rzeczy są zbyt piękne, by mogły trwać wiecznie. To, co się kryje za idealnym związkiem Lily i Ryle’a, jest w stanie dostrzec jedynie Atlas Corrigan, dawny przyjaciel Lily. Kiedyś ona była dla niego bezpieczną przystanią, teraz sama potrzebuje takiej pomocy. Nie zawsze jesteśmy bowiem dość odważni, by stanąć twarzą w twarz z prawdą… Szczególnie gdy przynosi ona tylko cierpienie.”

Jak zwykle Colleen Hoover stworzyła powieść chwytającą za serce i poruszającą trudne tematy. Faktycznie, temat przemocy jest bardzo przykry, jednak ta powieść mnie nie powaliła. Polubiłam bohaterów, autorce parę razy udało się mnie zaskoczyć, ale nic poza tym. Zakończenie okazało się po prostu słuszne – Lily podjęła najlepszą decyzję z możliwych. Niestety nie uroniłam nawet jednej łzy. Wiem, że dla autorki to bardzo osobista historia, rozumiem to i współczuję, ale książka jakoś specjalnie nie wpłynęła na moje życie. Szczerze? Liczyłam na jakąś śmierć lub wypadek. Nie dostałam tego, więc jestem troszkę zawiedziona i książkę polecam, ale bez jakiś specjalnych zachwytów.