Amy Harmon, Making faces

Liczba stron: 344

E-book

Twórczość Amy Harmon wprowadziła ogromne zamieszanie w polskiej blogosferze. Książki tej autorki otrzymywały bardzo dobre recenzje, a zachwytom nie było końca. Mimo wielu przeczytanych opinii jakoś niespecjalnie miałam ochotę, żeby sięgać po którąś z nich. I teraz muszę stwierdzić, że żyłam w  jakimś naiwnym i pustym świecie nie znając pióra Amy. Dobrze, że dałam jej szansę i w skrócie powiem – WOW!!! Bo Making faces to taka powieść, po której nie wiedziałam, co napisać. Historia rozłożyła mnie na łopatki, emocje mnie rozsadzały od środka,  ale nie bardzo umiałam przelać myśli na papier. A to nie lada wyzwanie dać ujście słowom, które w pełni oddadzą to, co dzieje się z cztyelnikiem po skończonej lekturze. 

W Making faces poznajemy losy trójki bohaterów: Fern, Bailey'a i Ambrose’a. Fern jest przeciętną dziewczyną. Spokojnie mogę tu użyć nawet określenia „szara myszka”, która ma bzika na punkcie swojego wyglądu. Niska, drobna, rudowłosa, z aparatem na zębach i w okularach na nosie (skąd my to znamy?). Ale wygląd tu nie ma nic do rzeczy, bo Fern ma wspaniałą osobowość. Jest pełna dobroci i empatii. To również marzycielka, miłośniczka książek (szczególnie romansów) i słowa pisanego. Sama nawet tworzy powieści i marzy, że któregoś dnia zostanie opublikowana. Potajemnie kocha się w kapitanie drużyny zapaśniczej. A na co dzień również opiekuje się swoim niepełnosprawnym kuzynem Bailey'em.

I w tym momencie sama nie wiem, jakich słów użyć, aby opisać postać Bailey’a. By wyrazić mój zachwyt nad tym doskonałym  chłopcem. Od najmłodszych lat ma świadomość, że jest skazany na wczesną śmierć z powodu nieuleczalnej choroby. Sprawiła ona, że z wiekiem przestał chodzić, ruszać rękoma czy czuć resztę ciała. Jednak to nie spowodowało, że stał się zgorzkniały, podły czy niewdzięczny. Bailey nigdy nad sobą się nie użalał, a wręcz przeciwnie – to niesamowicie pogodny, odważny, mądry i wrażliwy chłopiec, który do ostatnich chwil wyciskał z życia jak najwięcej. Był także ogromnym wsparciem dla Fern. To najbardziej szczera, radosna, miła osoba z całej powieści, która nie raz doprowadziła mnie nie tylko do śmiechu, ale i łez, a także do zawstydzenia. Bo nam czasem zdarza się narzekać z wielu powodów, głupich drobnostek, które tak naprawdę nie mają żadnego znaczenia. A nie umiemy się cieszyć ze zdrowia, z miłości. Skupiamy się na błahostkach, a nie potrafimy dostrzec dużych i małych cudów, które codziennie nas dotykają.

Ambrose to najprzystojniejszy chłopak w szkole (w którym potajemnie kocha się główna bohaterka). Utalentowany zapaśnik, a do tego inteligentny i wrażliwy młodzieniec. Niestety otoczenie oczekuje od niego zbyt wiele, wiec chłopak w ramach ucieczki zaciąga się do wojska i wyrusza do Iraku. To będzie decyzja, której skutki będą go prześladować, aż do końca swych dni.

Po skończeniu lektury nie wiedziałam jak się nazywam. Byłam wstrząśnięta, zmieszana, zawstydzona. Amy stworzyła nieziemską historię, perfekcyjną w każdym calu, prawdziwą, bezbrzeżnie smutną, która trafiła w każdy mój czuły punkt. Bo to nie jest romans (a tego się właśnie spodziewałam, bo przecież książkę wydało EditioRed, które w takich się właśnie specjalizuje). Ale zostałam bardzo mile zaskoczona historią mądrą, porywającą, poruszającą, pouczającą, zwracającą uwagę na najważniejsze wartości w  życiu jak miłość, przyjaźń, rodzina, zdrowie. W dzisiejszym świecie jesteśmy tak zabiegani, że o nich w ogóle nie pamiętamy, zapominamy lub udajemy, że nie widzimy.

Summary: Od bardzo dawna czekałam na tak bardzo dobry wyciskacz łez oraz książkę, która mnie zaszokuje i da do myślenia. Wszystkie inne autorki mogą się chować, bo nawet nie dorastają Amy Harmon do pięt. W autorce znajduje podobieństwo do Reginy Brett, której książki są również dla mnie fenomenem. Making faces to książka mądra, podnosząca na duchu. To kopalnia cytatów i złotych myśli! Niewiarygodnie prawdziwa i wzruszająca. Ja jestem zachwycona i na ten moment wiem, że w ciemno sięgnę po inne książki tej autorki. I na pewno zakupię egzemplarz papierowy!

Mój zachwyt nad Editio rozpoczął się wraz z książkami Sheridan i Bromberg. Teraz dołącza Harmon. Dziękuję za tak wspaniałe książki!

GARŚĆ CYTATÓW

Jeżeli Bóg wymyślił nam twarze, to czy się śmiał, gdy stworzył mnie?
Czy stworzył nogi, które nie chodzą, i oczy, które widzą źle?
Czy kręci loki na mojej głowie, tworząc z nich dziką burzę?
Czy zatyka uszy głuchemu, robiąc to wbrew ludzkiej naturze?
Czy mój wygląd to przypadek, czy okrutne zrządzenie losu?
Czy mogę obwiniać Go za to, czego u siebie nie znoszę?
Za wady, które mnie prześladują w najgorszych snach,
Za brzydotę, której nie znoszę, za nienawiść i za strach?
Czy czerpie z tego jakąś przyjemność, że wyglądam aż tak źle?
Jeżeli Bóg wymyślił nam twarze, to czy się śmiał, gdy stworzył mnie?

*

Gdy się komuś długo przyglądasz, przestajesz widzieć doskonały nos albo proste zęby. Przestajesz widzieć bliznę po trądziku i dołek na brodzie. Te cechy zaczynają się zamazywać, a ty nagle widzisz kolory i to, co kryje się w środku, a piękno nabiera zupełnie nowego znaczenia.

*

Nie ma smutku, jeśli wcześniej nie było radości. Nie odczułabym tej straty, gdybym go nie kochała. Nie mogłabym wyleczyć się z tego bólu, nie wyrzucając Baileya z mojego serca. Dlatego wolę ten ból, niż gdybym miała nigdy go nie poznać.

*

Czułem się jak jeden z tych płatków śniegu, które robiliśmy w szkole. Wiesz, taki płatek, który wycinasz z pozginanego kawałka papieru , i tniesz go tak długo, aż prawie cały papier odpadnie. Tak właśnie wyglądam, jak papierowy płatek śniegu. Każda dziura w tym płatku ma swoje imię. I nikt, ani ty, ani ja, nie wypełni tych dziur, które pozostawili po sobie inni ludzie. Jedyne, co możemy zrobić, to ratować siebie nawzajem przed wpadnięciem w te dziury, bo stamtąd nie ma już drogi powrotnej.

Kiedyś bałem się, że pójdę do piekła. Ale teraz w nim jestem i wcale nie wydaje się takie straszne.

*

- Dlaczego straszne rzeczy przytrafiają się tak dobrym ludziom? (..)

- Bo straszne rzeczy przytrafiają się wszystkim. Tylko tak bardzo jesteśmy skupieni na sobie, że nie widzimy gówna, z którym się zmagają wszyscy inni.