Dwumiesięcznica

Czy Wam czas też mija jak w okamgnieniu? Osobiście dni mieszają mi się ze sobą. Mam wrażenie, jakbym wpadła w pętle, wirowała w niej i nie mogła się wydostać na zewnętrz. Jak w jakimś filmie fantastycznym. Albo w „Dniu Świstaka”. Szkoła, dom, praca, szkoła, dom, praca… W kółko i w kółko.

28 lutego 2016 roku postanowiłam założyć bloga. Naszła mnie jakaś chwila, moment, pragnienie… Nie wiem. Nie potrafię na to odpowiedzieć. Kiedy zaglądałam  na inne blogi wyobrażałam sobie, że ludzie mają naprawdę świetną zabawę. Tak, traktowałam to jako zabawę. I myślałam „Cóż to za filozofia!”  Jednak już tak nie uważam, bo blog (pomijając satysfakcję, którą daje) to ciężka praca. Każde słowo przelane na papier cieszy jak pierwsze krople deszczu na pustyni. Radość niczym wynalezienie leku. Mówię to trochę pół żartem, pół serio, bo tak bardzo wielkiego problemu z pisaniem nie mam, jednak czasem mam blokadę, przez którą nie mogę się przebić.

Początki nigdy nie są łatwe. Kiedy opublikowałam pierwsze posty i nie było żadnego odzewu, czułam się tak jakbym pisała dla siebie i mojego Męża. Który oczywiście mnie wspierał. Ze zrezygnowaniem patrzyłam na inne blogi, gdzie pod postami było np. 50 komentarzy, a obserwujących - 300 osób. To nic. „Oni też pewnie zaczynali z niczym, tak jak ja, a co mnie nie zabije to mnie na pewno wzmocni” – myślałam. I co? Doczekałam się!!!

Pierwszy z komentarzy otrzymałam od Lustra rzeczywistości. Myślałam, że umrę z radości i zemdleję z wrażenia! Otrzymałam radę, aby wyjustować tekst! I wiecie co? To była jedna  z najmądrzejszych rad, jakie otrzymałam w życiu. Bo naprawdę teksty lepiej się czytało, odkąd zaczęłam je justować. Oj dzięki Ci, Lustro Rzeczywistości! Dzięki tej radzie, poznałam twojego bloga i od tej pory zaglądam regularnie. Serdecznie polecam ;) LINK TUTAJ 

Na temat blogowania do tej pory nie wiedziałam nic. Ale jak się uprę znajdę wszystko. Tak jak wygląda mój blog to zasługa Vademecum blogera, gdzie wyczytałam wszystko. Krok po kroku, dzięki prostym instrukcjom Beaty mój blog wygląda tak jak wygląda. A uważam, że jest tak pięknie minimalistyczny, aż chce mi się płakać ;) taki żarcik oczywiście ;) Jeśli macie jakieś problemy techniczne z blogiem zajrzyjcie LINK TUTAJ

Potem pomocną dłoń wyciągnęła Mea Culpa w bardzo ważnej dla mnie sprawie. Uwielbiam jej bloga Z książką do łóżka. I ją samą. Dziękuję, Kochana ;) Zajrzyjcie koniecznie LINK TUTAJ

Odniosłam wrażenie, że na moim blogu coś się zaczęło dziać, od tego momentu, kiedy Samanta Dryja z bloga Edukacja z pasją opublikowała na swoim fanpage’u mój wpis o autyzmie. Wygłaszałam referat na konferencji w Lublinie, więc postanowiłam podzielić się moimi spostrzeżeniami i wiedzą. Wiecie co? Artykuł w ciągu dnia przeczytało ponad 500 osób. Byłam w takim szoku, że do tej pory nie mogę w to uwierzyć! Zajrzyjcie koniecznie na jej bloga ;)

I po tych momentach tchnęło we mnie nowe życie. Chociaż żałuję, że nie mogę poświęcać więcej czasu na mojego bloga, to i tak jestem szczęśliwa, że są osoby, które „karmią” mnie bardzo miłymi słowami. A przede wszystkim, że mnie odwiedzacie i czytacie moje wpisy ;)

Co się zmieniło?

Przede wszystkim to, że czytając samą klasykę i trudne książki, mało orientuję się w nowościach wydawniczych. Dobrze, że czytam inne blogi książkowe, bo nie spodziewałam się, aż takiego ogromu nowych autorów i pozycji na rynku wydawniczym. Ale uważam, że wszystko jest do nadrobienia i jestem jak najbardziej nastawiona optymistycznie ;)

Po drugie, trafiłam na wiele świetnych blogów, o których istnieniu nie miałam pojęcia, czego bardzo żałuje. Ale to też nadrabiam w każdej wolnej chwili ;)

Po trzecie, autorki i autorzy blogów książkowych biorą udział i sami też organizują tak fantastyczne book tagi, że nie mogę wyjść z  podziwu. Gratuluję pomysłowości oraz ogromnej kreatywności.

Na koniec refleksja: książkowa społeczność i szeroka blogosfera książkowa jest fenomenalna. Znajduje się w niej wiele życzliwych, pomocnych i szczerych osób. Osobiście czuję się już członkiem tej „rodziny”, chociaż pewnie dopiero mała cząstka wie o moim istnieniu ;) Ale co tam, kiedyś jeszcze się dowiecie ;)

Buziaki,
Paulina

P.S. Zapraszam na konkurs na Instagram :) Do wygrania książka ;)