Flesz filmowy #2

Everest

Film oparty jest na rzeczywistych wydarzeniach, które miały miejsce w 1996 roku – mianowicie  jednej z największych katastrof w historii wspinaczki górskiej. Zajście to jest bardzo dobrze znane w kręgach wspinaczkowych. 

Ośmiu himalaistów próbuje zdobyć najwyższy szczyt świata, Mount Everest. Kiedy dochodzi do gwałtownego załamania pogody wspinacze muszą stawić czoło burzy śnieżnej. 

Wystarczy powiedzieć, że film zabiera nas w emocjonalną podróż czasem. Niektóre momenty są naprawdę trudne do obejrzenia i niestety, ale ta historia dobrze się nie kończy.

Everest został nakręcony w Nepalu i we Włoszech, ale też w Hollywood. 

Największym atutem tego filmu jest strona wizualna z rewelacyjnie oddanym bezlitosnym mrozem bijącym z ekranu i niespotykaną siłą. Rozszalały wiatr brutalnie smagający bohaterów oraz śnieg mocno ograniczający widoczność pozwalają kinomanowi niemalże znaleźć się w samym centrum wydarzeń - pośród bezdusznych, skutych lodem krajobrazów. Ja miałam dreszcze, ciarki i to jeden z lepszych filmów, jaki miałam okazję obejrzeć w tym roku. Jeśli lubicie dramaty ten spełni wasze oczekiwania i zapewniam, że łzy się poleją.

Gwiazdorska obsada i rewelacyjny film!

Król Artur: Legenda miecza

Po obejrzeniu filmu jestem rozdarta i sama nie wiem co myśleć. Z jednej strony mamy powiew świeżości, bo film został zmontowany jak teledysk, prędkość obrazu przyprawia o zawrót głowy, a przy tym to nie jest typowe widowisko fantasy, a jakiś szalony film gangsterski. Z drugiej strony to ja jednak jestem za klasyką i jeśli akcja osadzona jest w średniowiecznych realiach, więc uważam, aby tego się trzymać – dlatego nie rozumiem skąd tam tylu Murzynów? Istne multi kulti w tym Hollywood. W każdym razie Jude Law zagrał fenomenalnie i bohater, w którego się wciela jest tak zły do szpiku kości, że warto dla niego samego obejrzeć ten film. Natomiast Charlie Hunnam jest jeszcze gorszym drewniakiem niż Jamie Dornan i tylko umie marszczyć czoło. Nie wiem o co chodzi, ale każdy inny aktor chyba byłby lepszy od niego. Co ja mówię! Już ja bym lepiej zagrała, chociaż talentu aktorskiego w ogóle nie mam. Kompletnie mi się nie podoba jego kreacja.  
Jestem rozdarta i nie wiem czy jeszcze raz bym się skusiła na obejrzenie. Przyznaję, że na ogromny plus zasługuje muzyka, która została świetnie dobrana. Podsumowując – film chyba został stworzony tylko dla rozrywki, dla zobaczenia czegoś spektakularnego i nowego, ale bez większej głębi.

Nie polecam, nie neguję, sami oceńcie.

Żywioł. Deepwater Horizon

Marka Wahlberga wprost kocham i każdy film, w którym występuje mogłabym oglądać godzinami i do znudzenia.

Żywioł. Deepwater Horizon to film bardzo dobry w swojej kategorii. Trzyma w napięciu cały czas. Atmosfera niepokoju jest tak gruba, że można kroić ją nożem. Niesamowicie wciągający, intrygujący i interesujący. Film ukazuje przerażające zdarzenia tego, co wydarzyło się na pokładzie Deepwater Horizon 20 kwietnia 2016 roku.

Osobiście podobało mi się i to nawet bardzo, bardzo, choć jestem przerażona i nigdy w życiu nie chciałabym, żeby mój mąż wykonywał tak niebezpieczny zawód. Był to dobry film (trochę nerwowy), ale ostatecznie potężny obraz. Tak więc gorąco polecam ten film. Widowiskowe efekty, fantastyczna obsada i bardzo dobre budowanie napięcia nadchodzącej katastrofy.