Colleen Faulkner, Julia i jej córki

Tytuł oryginału: Julia’s Daughter

Prószyński i S-ka

Liczba stron: 384

Już od bardzo dawna nie czytałam czegoś tak prawdziwego, bolesnego i poruszającego. Julia i jej córki napisana przez Colleen Faulkner to genialna powieść ilustrująca głębokość rany w rodzinie po śmierci dziecka. 

Po kilku lekturach postanowiłam, że przeczytam wszystkie książki Prószyński i S-ka z serii Kobiety to czytają, bo to są takie książki, które chcę czytać. Nie mam już 15 lat i właśnie potrzebuję dojrzałej prozy, która mnie poruszy.

Ta książka zwróciła moją uwagę już od pierwszej strony i zajmowała ją do ostatniej strony! Pochłonęła całą moją duszę.  

Córka Julii –  Caitlin – ginie tragicznie w wypadku. Na nieszczęście samochód prowadziła druga córka Julii, najstarsza Haley. Po wypadku dziewczyna nie potrafi poradzić sobie z wyrzutami sumienia, zostaje wyrzucona ze szkoły, bierze narkotyki, a nawet zadaje się z przypadkowymi mężczyznami. Najmłodsza, Izzy, czuje się odrzucona, nikt nie zwraca na nią uwagi, więc zaczyna rozmawiać z nieżyjącą siostrą, bo tylko ona jest ją w stanie zrozumieć. Poza tym nie chce rozmawiać z Haley, którą obwinia za cały wypadek. Pod znakiem zapytania staje także małżeństwo Julii.  Czy można na siebie i na małżonka patrzeć tak samo, kiedy bardzo mocno i głęboko przeżywa się utratę dziecka?

Po tym, jak Haley zostanie wydalona ze szkoły, ​​Julia postanawia zabrać ją do Maine oddalonego prawie 5000 km od Nevady, gdzie mieszka jej najlepsza przyjaciółka. Kobieta powtarza sobie, że to po to, aby Haley odpoczęła. Czyżby? Może to Julii jest bardziej potrzebne niż jej córce? Podczas tej długiej podróży, nie tylko się do siebie zbliżą, ale też odkryją długo skrywane tajemnice, naprawią złamane relacje i przede wszystkim rozpoczną proces gojenia ran po śmierci ukochanej córki i siostry.

Książka Julia i jej córki zapewniła mi wiele emocji. Historia poruszyła mnie do głębi, ponieważ nie wyobrażam sobie jak ogromną tragedią musi być utrata dziecka. Wzruszałam się podczas prób radzenia sobie bohaterów z tą sytuacją i bardzo powolnym powrotem do rzeczywistości, jak starają się otworzyć i wyjść z ciemności, z dna rozpaczy. To bardzo emocjonująca opowieść o odkupieniu, odkrywaniu siebie. O stracie, żałobie, ale też nadziei. O ostatecznym uświadomieniu sobie, że wcale nie jest w porządku. A podczas lektury zadawałam sobie pytanie czy po takiej tragedii można być jeszcze kiedyś szczęśliwym?

Summary: Polecam wszystkim, którzy mają ochotę na poważną lekturę, bo temat poruszony przez autorkę jest bardzo delikatny, niesamowicie bolesny i poruszający. Skłania do refleksji, a podczas lektury zadawałam sobie milion różnych pytań. To książka, której nie da się czytać bez chusteczek. Będzie boleśnie, ale historia jest godna poznania.

P. S. Poza tym uważam, że ta historia to gotowy scenariusz na film.