Coleen Hoover & Tarryn Fisher, Never never

E-book

Never never chciałam przeczytać już od dawna. Do Colleen zapałałam ogromną miłością i każda jej książka robi na mnie ogromne wrażenie. Historie miłosne wymyślane przez autorkę skradły moje serce, rozbiły je na kawałki, zagościły w głowie i już nigdy jej nie opuszczą. Wylewam morze łez, ale i tak nie potrafię się powstrzymać, żeby ich nie czytać.

Jednak moje odczucia po przeczytaniu Never never  są mieszane. Uważam, że coś poszło nie tak. Sądzę, że było za mało Colleen, a za dużo Tarryn. Za dużo mroczności, niedomówień, wariactw, intryg, zdrad. 

Charlie i Silas są jak czyste karty. Nic o sobie nie wiedzą, o swojej przeszłości, ani o teraźniejszości. Nie wiedzą, co się wydarzyło, że utracili wszystkie swoje wspomnienia.

Czy wyobrażacie sobie taką sytuację? Że tracicie pamięć? Nagle, z dnia na dzień? I nikt o tym nie wie, tylko ty sam. Przerażające i porażające, prawda? Pomysł utracenia wspomnień i własnej tożsamości, dochodzenie do odkrycia prawdy małymi kroczkami uważam za interesujący. Początkowo historia mnie bardzo zaciekawiła i nie mogłam oderwać się od lektury. Pierwsza część trzymałą mnie w takim napięciu, że miałam ochotę rwać włosy z głowy i obgryzać paznokcie (dobrze, że jednak tego nie uczyniłam). Niczego nie mogłam przewidzieć z fabuły, ani się domyśleć. Cóż… wychodzi słaba znajomość kryminałów, dreszczowców, horrorów i niestety logicznego myślenia. Już ze mnie taka artystyczna dusza bujająca w obłokach o rozmarzonym niebieskim spojrzeniu.

W drugiej części książki Silas próbuje dotrzeć do informacji, rozjaśnić sytuację, w jakiej znalazł się, aż tu nagle BACH! Charlie zapada się pod ziemię! I dla mnie książka już nie ma dalszego ciągu. Pierwsze dwie części są znośne dla czytelniczki w moim wieku, natomiast ostatnia bezczelnie ze mnie zadrwiła. Ale chyba bardziej zrobiła to Tarryn, bo nie sądzę, żeby Colleen posunęła się do tak niecnych czynów.

Trzecia część Never never jest dla mnie porażką. Kiedy już sięgnięcie po lekturę i dowiecie się dlaczego ta dwójka straciła pamięć – padniecie na twarz. Tylko nie wiem czy ze śmiechu, z frustracji czy niedowierzania. Ja się pytam – o co chodzi??? W dodatku poczułam się jakby walec po mnie przejechał.

Jednak nie wszystko jest takie złe, na jakie wygląda. Ogromnym plusem tej powieści uważam miejsce akcji. Nowy Orlean – niepokojący, tajemniczy, magiczny,  budzi we mnie wampirze i upiorne skojarzenia, a niewielki szmer gęsią skórkę. (W tym mieście rozgrywa się akcja serialu The Originals. Kto nie oglądał polecam chociaż kilka odcinków). 

Summary: Kolejna książka, która z racji mojego wieku nie powaliła mnie na kolana. Chyba się starzeję… Natomiast z czystym sumieniem polecam ją młodszym czytelnikom, którzy marzą o wielkiej miłości i połączeniu bratnich dusz, na pewno odnajdą się w fabule. A bohaterowie skradną Wasze serca szczególnie Silas. Każda dziewczyna marzy o takim chłopaku. Silasa i Charlie można podziwiać za ogromną odwagę i determinację. Mimo że nic nie pamiętają to jednak próbują odnaleźć się w nowej rzeczywistości i nie rezygnują z poznania prawdy.

Ciekawe jak ja bym zareagowała na utratę pamięci? Hmm… pewnie totalna histeria, bieganie po domu i szarpanie mojego męża, że nie wiem kim jestem, ani tym bardziej kim on! Odsuń się nieznajomy ode mnie – masz szczotkę i nie zawaham się jej użyć! Komedia murowana!

A Wy czytaliście? Podzielcie się wrażeniami w komentarzu ;)