Gayle Forman, Zostań jeśli kochasz. Wróć jeśli pamiętasz

Wydawnictwo Nasza Księgarnia

Okładka: miękka

Liczba stron: 384

Zostań jeśli kochasz

Po tragicznym wypadku, w którym zginęli jej najbliżsi, Mia trwa w stanie dziwnego zawieszenia. Musi podjąć decyzję, czy walczyć o odzyskanie przytomności, czy też poddać się i umrzeć. Próbując rozstrzygnąć ten dylemat, wspomina dotychczasowe życie.

.

.

.

.

Od dawna książki Gayle Forman znajdowały się na mojej czytelniczej liście. W końcu się udało z nimi zapoznać. 

Gayle Forman jest naprawdę utalentowaną pisarką. Emocje jakie wyłaniają się z książki porażają czytelnika, a to za sprawa przeplatania się przeszłości i teraźniejszości. 

Przeszłość daje nam wgląd w postać Mii i wszystkich, z którymi jest w związku. Pomaga nam połączyć się nie tylko z nią, ale także z bohaterami drugoplanowymi, zwłaszcza Adamem i jej dziadkami. Z drugiej strony teraźniejszość jest pisana z perspektywy Mii i rzuca światło na to, jak bardzo jest ukochaną osobą. Zmiany te były dla mnie idealnie wyważone. 

Moim największym rozczarowaniem było oczywiście zbyt szybkie przeczytanie. Ciagle przewracałam strony, żeby się dowiedzieć więceji wiecej. Martwiłam się ostatecznym wyborem Mii. 

Zostań jeśli kochasz emocjonalnie mnie zrujnowała. Mnóstwo, mnóstwo emocji wylewa się z kart powieści. Bolesna intensywność dociera, aż do samej duszy. 

Książkę zdecydowanie warto przeczytac. Postaci są interesujące, język piękny, a ogólna koncepcja jest fascynująca. Sprawi, że ​​zaczniesz się zastanawiać co ty byś zrobił w takiej sytuacji. Zdecydowałbyś się zostać? A może jednak nie? To jedna książka, która na długo pozostanie w pamięci. 

.

.

.

.

.

Wróć jeśli pamiętasz 

Minęły trzy lata od tragicznego wypadku, który na zawsze zmienił życie Mii. Chociaż dziewczyna straciła rodziców i młodszego brata, postanowiła żyć dalej. Obudziła się ze śpiączki… ale zniknęła z życia Adama. Teraz żyją osobno po dwóch stronach Ameryki – Mia jako wschodząca gwiazda wśród wiolonczelistek, Adam jako rockman, idol nastolatek i obiekt zainteresowania tabloidów. Pewnego dnia los daje im drugą szansę…

.

.

.

.

.

To była kolejna przekonująca książka.  porywająca, pełna emocji, napędzana żalem podróż do świata Adama i Mii. 

Narracja prowadzona jest z perspektywy Adama. Nie do końca byłam pewna czy taki zabieg mi się spodoba. Jednak po przeczytaniu wiem, że dobrze poznać tę druga stronę. Surowy smutek i niezasłużony ból. Prawdopodobnie dlatego nie wiedziałam , dokąd zmierza historia, ani w jaki sposób kiedykolwiek się ona rozwiąże. Zakończenie było najbardziej satysfakcjonujące i nawet pomimo tego, że wynik może wydawać się banalny dla niektórych, Forman uczynił go dla mnie wystarczająco wiarygodnym. Miałam  nadzieję, że rany Adamaw końcu się zagoją, i to właśnie dostałam  (bez wchodzenia w zbyt wiele szczegółów i rujnowania końca książki).

Chciałabym mieć większą wiedzę na temat muzyki, o której pisała autorka i do której się odwoływała. Mogło to pomóc mi zrozumieć ton  i wczuć się w nastrój podczas czytania.

Całkowicie wciągająca, ale nie przygnębiająca historia uzdrowienia z wyniszczającego żalu.

Serdecznie polecam.

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu!