Augusta Docher, Anatomia uległości

Okładka: miękka 

Liczba stron: 592

Kiedy tylko dowiedziałam się, że Ola z bloga Stan Zaczytany przyjmuje zapisy na Book Tour z książką Anatomia uległości od razu dopisałam się do listy. Powieść ta zbiera różne opinie dlatego postanowiłam przekonać się na własnej skórze, jakie wzbudzi we mnie uczucia i czy mnie zaciekawi.

Główna bohaterką książki jest Melania Duvall – 30-letnia prawniczka. Rozsądna, inteligentna. Prowadzi spokojne życie do momentu, gdy poznaje Adama. A ten wzbudza w niej różnorodne uczucia – od nienawiści po ekscytację.

Książka, jak na ten gatunek przystało, jest ponętna, rozkoszna, zmysłowa. Autorce nie można zarzucić słabego pióra, wręcz przeciwnie – książkę czyta się lekko, przyjemnie i szybko. Pomijam to, że nie ma żadnego podziału na części czy rozdziały, co mnie bardzo męczyło. A niestety duże litery jako wyznaczniki czytania mi nie ułatwiały i w lekturze nie pomogły. Autorka stosuje w lekturze wulgaryzmy, ale da się je przeżyć. Najważniejsze jest to, że lektura nie jest nimi zawalona. Wszystko z umiarem. 

Narracja w książce prowadzona jest dwutorowo – w jednej chwili historię poznajemy z perspektywy Melanii, a za chwilę pojawia się narrator trzecioosobowy. Takie zastosowanie daje nam większy podgląd na sytuację i lepsze jej zrozumienie, więc jestem jak najbardziej na tak. 

Jeśli chodzi o bohaterów mam mieszane uczucia. Bo miałam malutki promyczek nadziei, że w końcu trafiłam na powieść, gdzie to kobieta będzie Grey’em – silną osobowością dyktującą warunki. Jeśli zajdzie taka potrzeba to nawet da klapsa. Niestety gdzieś ta nasza Melania pogubiła się, gdy poznała Adaśka. Tak, tak właśnie go nazwałam! – bo skoro przez całą książkę Mela nazywa go chłopakiem to Adam mi tu nie pasuje. Adam byłby dojrzałym, poważnym mężczyzną, A Adaśko to podlotek, chłopaszek. Ech, Melu, kobieto puchu marny! Czemuż ty zachowujesz się jak nastolatka, a nie kobieta? Skoro ona go tak traktuje ja nie mogłam inaczej. Z drugiej strony o to chodzi w książkach, że mają nam dostarczać wrażeń. Nie zawsze muszą się nam podobać, ale ważne, że wzbudzają jakiekolwiek emocje. Melania i Adam to silne i ciekawe postaci niepozbawione wad (patrz wyżej),  pełne sprzeczności, ale również fascynujące. 

Summary: Mimo paru minusów książka gwarantuje doznania i ucztę dla zmysłów, oczaruje i rozgrzeje, a czasem nawet rozbawi – śmieszne dialogi są ogromnym plusem. Bardzo podoba mi się również tajemnicza, elegancka i zmysłowa okładka. Nie wiem, czy tak bardzo, bardzo, z całego serca poleciłabym tę pozycję. Pozostawiam tę decyzję czytelnikowi, aczkolwiek miłośniczki tego gatunku na pewno się odnajdą.