Amy Harmon, Inna Blue

Tytuł oryginału: A Different Blue: A Novel

Wydawnictwo Editio

Liczba stron: 304

Okładka: miękka

Blue Echohawk nie ma własnej historii. Poznała jedynie skrawki swojej przeszłości: została porzucona jako dwulatka, a jej matka nie żyje. Blue nawet nie wie, jak rzeczywiście się nazywa i kiedy się urodziła. Ma około dziewiętnastu lat, jest twarda, surowa i onieśmielająca. Nie wierzy w damskie przyjaźnie, a od mężczyzn oczekuje tylko krótkiego ukojenia. Jest nikim, a tak bardzo chciałaby być kimś. Blue musi się zbudować od nowa. To niezwykle trudne dla rozpaczliwie samotnej nastolatki. Tymczasem do jej szkoły trafia młody nauczyciel, pan Wilson. Od razu zauważa demonstracyjnie arogancką Blue, bez trudu dostrzega pod wyzywającym makijażem zagubioną dziewczynę, która bardzo potrzebuje pomocy. Jest zdecydowanie trudną uczennicą, a przy tym stanowi jego kompletne przeciwieństwo. Oboje nie mają najmniejszego pojęcia, dokąd zaprowadzi ich ta przedziwna, niecodzienna relacja.

.

.

Lektura mnie bardzo zaintrygowała. Uwielbiam Amy Harmon i to już któraś książka z kolei, po jaką sięgnęłam. Już na początku pozytywnie mnie zaskoczyło to, że między nauczycielem, a uczniem nie rozwija się żaden związek, aż do ukończenia szkoły. Chociaż uczucia mogły się rozpocząć już w trakcie roku szkolnego, co zdarza się w innych powieściach lub nawet serialach.

Przyznaję, że początek tej historii, mimo że jest interesujący, był dla mnie trochę powolny. Zmagałam się z fabułą w niektórych miejscach, ale wciąż byłam  zaintrygowana tą historią i po około jednej czwartej zostałam wessana i przeczytałam resztę za jednym zamachem.

Muszę powiedzieć, że ta książka nie poszła w kierunku, gdzie się tego spodziewałam - co naprawdę mi się podobało. Za każdym razem, gdy myślałam, że trzymam się obranego kierunku, następował zwrot. 

Głównym celem tej opowieści była podróż w poszukiwaniu siebie przez Blue, podczas której zakochuje się. Ale historia skupia się na niej, a nie na romansie. Uważam Wilsona raczej za czarującego w rodzaju brytyjskiego nauczyciela. I uwielbiam, jak wziął Blue pod swoje skrzydła. Nie zawsze wiedział, czego ona potrzebuje, ale z pewnością starał się jej to dać.

Ich związek był bardzo interesujący, ponieważ stale się zmieniał. Faktycznie nie było żadnej miłości, aż do drugiej połowy książki. Początkowo ich relacje były raczej zbudowane bardziej z mieszanki ciekawości i troski.

Ta książka nie jest jakoś specjalnie odkrywcza, więc po prostu nie czytaj, jeśli masz wygórowanie oczekiwania, a ja takie właśnie miałam.  Co prawda znajdzie się  kilka bardzo słodkich pocałunków., ale po autorce spodziewałam się wręcz wybuchów jak w Making faces. 

Teraz wiem, że wielu ludzi powiedziało, że ta książka sprawiła, że płakali i uderzyła w nich bardzo silnie emocjonalnie, ale mimo sympatii do tej historii, ja niestety nie odczułam jakiś większych wzruszeń. To nie znaczy, że ich tam nie było, po prostu, to chyba nie miało na mnie takiego wpływu. 

To nie jest długa lektura, zdecydowanie coś, co można przeczytać na jednym posiedzeniu. W niektórych miejscach pragnęłam trochę więcej szczegółów, a może także epilogu, ale podobało mi się to, że po wszystkich perypetiach historia, miała szczęśliwe, rozwiązane zakończenie.