Flesz książkowy #1

Czytam bardzo dużo książek. Wiele moich opinii nie pojawiło się na blogu, bo czas nie zawsze chce ze mną współpracować. Dlatego wymyśliłam nowy cykl Flesz książkowy, czyli mini-recenzje, krótkie, niczym błysk aparatu. Mam nadzieję, że taka forma również Wam przypadnie do gustu. Za inspirację dziękuję Ani Tabak ;) 

*

Samantha Young, To, co najważniejsze

Jessica Huntington jest lekarzem i pracuje w więziennym szpitalu. Przypadkiem trafia na listy miłosne sprzed 30 lat, które postanawia oddać właścicielowi. Z tego powodu wybiera się do malowniczej miejscowości, w której odnajdzie swoje miejsce na ziemi. Fabuła wyda się oklepana, bo ileż to już zostało napisanych książek o porzuceniu wielkiego miasta na rzecz malutkich mieścinek. Po lekturze byłam trochę rozdarta. Bo wątek listowy został zbyt szybko rozwiązany, główna bohaterka troszkę mnie irytowała, a ta jej „przerażająca” przeszłość wcale nie była taka straszna. Zawiało nudą, aczkolwiek całość czytało mi się nawet dobrze (może ze względu na inne postaci, które były o niebo ciekawsze niż nasza pani doktor). Przyjemna, ale mnie nie porwała, ani nie powaliła na kolana. Dlatego oceniłabym tę książkę na takie 2 i kiedyś sięgnę po inną, żeby zatrzeć to niezbyt miłe wrażenie po tej lekturze.

*

Lisa de Jong, Kiedy pada deszcz

Muszę przyznać, że Wydawnictwo Filia rozpieszcza swoich czytelników i zawsze znajdę w ich ofercie ciekawe książki. Po Promyczku, który był totalnie odrealniony, zachęcona wieloma pozytywnymi opiniami, postanowiłam sięgnąć po Kiedy pada deszcz. I cóż… ja także muszę się dołączyć do zachwytów. Główną bohaterkę, Kate, dotyka tragedia, o której dowiadujemy się już z pierwszych stron książki. Dziewczyna żyje na uboczu, zamyka się w sobie, stroni od ludzi. Jednym jej przyjacielem jest Beau, który wkrótce wyjeżdża na studia. Ale ten problem okaże się nieważny, bo w grę wejdą uczucia. Książka sprawia, że czytelnik dusi się z żalu, łzy leją się po policzkach, a szloch jest raz po raz wydawany. Niezwykła, wstrząsająca, smutna, ale dająca nadzieję. Bo jak się okazuje to serce da się poskładać, nawet po największej tragedii. A po deszczu w końcu nadejdzie słońce.

Daję 5/5, bo tę historię trzeba po prostu poznać.

*

Jay Asher, 13 powodów

Po tę powieść sięgnęłam z prostego powodu – na Netflixie pojawił się serial na podstawie właśnie tej książki. (Serial mnie również nie poraził. Przez 50 minut umęczyłam się niemiłosiernie, a co zapamiętałam to ogromne usta głównej bohaterki, która ciągle je przygryza i robi jeszcze inne dziwne rzeczy z nimi. Jeśli włączycie ten serial to proszę zwróćcie na to uwagę.) Nastolatka Hannah popełnia samobójstwo. Dwa tygodnie po jej śmierci jej koledzy i koleżanki dostają taśmy magnetofonowe, na których wyjaśnia ona powody swojej decyzji. Niestety książka mnie rozczarowała. I to bardzo. Więc zadawałam sobie pytanie, czy to faktycznie jest bestseller przetłumaczony na 31 języków? Książka mnie umęczyła i nie zrobiła na mnie wrażenia. Wiadomo przemoc, ta fizyczna czy psychiczna często jest spotykana w szkole. Ale czy dziewczyna decydując się na taki krok jej zapobiegnie? Należałoby przemyśleć inne sposoby walki z nią. Bo nie sadzę, że typowy prześladowca przejął się jej kasetami, bardziej niż tym, że skończyła się woda w butelce. Zabrakło mi również ukazania rodziców, a przecież oni również są ważni, oddziałują na swoje dzieci, wspierają, albo czasem ignorują. A tutaj jakby rodzice w ogóle nie istnieli i puścili dzieci samopas.

Szału nie ma, więc daję takie 1,5/5 z racji mojego wieku, bo już problemy nastoletnie mam za sobą, a w porównaniu z dorosłym życiem to był jakiś śmieszny pikuś. Ale pozycja może zainteresować nauczycieli, którzy mogliby poruszyć problem przemocy na lekcji wychowawczej.

Czytaliście którąś z powyższych książek? ;)