Maciej Loter, Chłopiec w czerwonej sukience (egzemplarz recenzencki)

Tytuł: Chłopiec w czerwonej sukience

 Autor: Maciej Loter

Wydawnictwo: Videograf

Liczba stron: 181

Oprawa: miękka

Dziękuję Wydawnictwu Videograf za możliwość przeczytania książki. 

*

Maciek od urodzenia czuł, że coś z nim było nie tak. Otoczenie twierdziło, że jest dziewczynką. Ale jego denerwowały różowe sukienki, a spódniczki krępowały ruchy, bo jak mógł wspiąć się na drzewo. Nienawidził swoich pięknych, długich, gęstych włosów. Z biegiem czasu odważył się i je obciął. Zaczął nosić także szerokie bluzy, które ukrywały kobiece kształty. Jednak to wszystko to było ciągle kropla w morzu w poszukiwaniu prawdziwego "ja".

Książka zaczyna się w następujący sposób:

Biorę cię pod rękę i zapraszam na spacer. Przejdziemy się ścieżką wyznaczoną przez ślady moich stóp. Zaczniemy tam, gdzie stawiałem swoje pierwsze kroki, a skończymy w miejscu, w którym stoję dzisiaj.

Maciek zabiera nas w podróż przez każdy etap swojego życia. Razem z nim przeżywamy dzieciństwo, później okres dojrzewania, odkrywania kim jest i kim chciałby być. W wieku 16 lat także rodzina zauważa, że to nie są jednak wymysły. Zaczyna się, więc walka o siebie. Badania, konsultacje lekarskie, przyjmowanie hormonów, kolejne operacje… Ale jest to dopiero początek.

Jeden wątek bardzo we mnie uderzył. Podczas wizyty u specjalisty kontakt z nim sprowadził się do wysłania testów psychologicznych pocztą oraz odesłania bohatera do domu. Żyjemy w XXI wieku, a niektórzy nadal uważają tę kwestię jako chorobę, która może „przejdzie” po odpowiedniej dawce leków.

Książkę przeczytałam w ciągu kilku godzin. Może dlatego, że składa się z krótkich rozdziałów, ale też dlatego, że bardzo mnie wciągnęła. Czułam się tak, jakby Maciek siedział obok i historię swojego życia opowiadał tylko mnie.

Lektura wywołała we mnie mnóstwo uczuć: od współczucia, żalu i smutku, po radość. Bo Maćkowi się udało, odnalazł siebie, po tak ciężkiej i trudnej walce. „Z każdym dniem jest coraz bardziej spełniony”.

Pozycja ta porusza kwestię transseksualizmu, która w Polsce nadal jest tematem tabu. Dlatego, aby poszerzyć horyzonty polecam tę książkę każdemu.

Refleksja: warto żyć w zgodzie z  samym sobą. Marzenia się spełniają. 

Buziaki,

Paulina

Garść cytatów:

Mamy ze sobą gruby plik testów, które mają potwierdzić to, co już dawno wiem. Że jestem Maciek, facet z krwi i kości, tylko z pomylonym ciałem. Kręci mi się w głowie, świat obraca się o sto osiemdziesiąt stopni i już taki zostaje. Powietrze smakuje inaczej, zaciskam pięści i dużo mrugam. Łzy pchają się pod powieki, nie mają za nic kultury.

*

Czytając fachowe opisy, czasem mam wrażenie, że to wszystko nie o mnie. Bo ja przecież zawsze byłem sobą tyle, że w środku. Nie chce żadnej kategorii, dobrze wiem, kim jestem i nie chcę być zdany na łaskę i niełaskę jakieś tam diagnozy. Mam siedemnaście lat, chcę się buntować przeciwko zasadom, a tymczasem przybywa ich wokół mnie coraz więcej, zarastają przestrzeń jak sieć. Znajduję więc w sobie pokorę i przyswajam zasady działania procesu przemiany. Zgadzam się, bo to dla mnie najważniejsze na świecie.

*

Jakimś cudem godzę chłopięcy umysł z dziewczęcym ciałem, bo wiem, że tak mi się wydarzyło i tak być musi. Moje myśli nie biegną dalej, bo zwyczajnie nie wiem, co z tym zrobić.

*

Nie potrafię sobie wyobrazić, jak elegancka pani od francuskiego przyjmie rewelacje na temat mojej psychiki. Jak przyjmie to jej asymetryczna fryzura? Czy z wrażenia wytraci swoją asymetrię?

*

Od teraz będziesz miał kuzyna. Bo to był zawsze kuzyn, wiesz? Tylko my się pomyliliśmy i źle na niego mówiliśmy. To teraz będzie Maciek.